Kaer Tiele – Dom Wilków

Tekst powstał z myślą o czwartej międzynarodowej linii fabularnej i szczegóły mogą różnić się od poprzednich linii.

Położenie i Gospodarka

Szkoła Cechu Wilka znajduje się w Królestwie Temerii, dwa tygodnie konnej jazdy od Wyzimy. Choć otaczają ją gęste lasy, prowadzi do niej wiele dróg handlowych – świadectwo tego, jak bardzo Szkoła Wilka zyskała na znaczeniu w przeciągu ostatnich lat. Okolica jest bezpieczna. Wiedźmińscy adepci pod czujnym okiem swych mistrzów co jakiś czas oczyszczają ją z potworów. Innych zagrożeń nie ma – ponura sława łowców potworów to wystarczający straszak na tych, którzy chcieliby nastawać na cudze życie i majątek. Dlatego Szkoła miewa wielu gości, głównie kupców, bardów i innych podróżników, którzy za zgodą Wielkiego Mistrza mogą w niej znaleźć bezpieczne schronienie zanim wyruszą w dalszą drogę. 

W pobliżu Kaer Tiele znajduje się kilka nieźle prosperujących wiosek. Na mocy porozumienia pomiędzy Wielkim Mistrzem Svarem z Novigradu a Koroną, wieśniacy zobowiązani są do dostarczania wiedźminom co jakiś czas żywności. Większości z nich ten układ odpowiada – wszak lepiej oddać urobek zabójcom potworów niż poborcom. Dzięki takiemu stanowi rzeczy, wiedźmini mogą w spokoju skupić się na trenowaniu adeptów i swojej pracy. Zamkowa służba również rekrutowana jest z mieszkańców okolicznych wsi. Choć nieobcy jest im zabobonny strach przed “wiedźmakami”, wielu wieśniaków uważa, że praca w siedliszczu to nie lada zaszczyt i okazja na zarobek – w końcu zarządca szkoły, Bertram, nie szczędzi grosza dla tych, którzy wywiązują się ze swych obowiązków.

Historia

Ponad trzydzieści lat temu, Kaer Tiele należało do hrabiego Alistera von Tiele, głowy wpływowego rodu, zaangażowanego w politykę i wywierającego naciski na młodego jeszcze króla Geddesa – do czasu.

Agenci temerskich sił specjalnych, prekursorzy słynnych Niebieski Pasów, dowiedzieli się, że Alister parał się czarną magią, w tym jej najbardziej ohydnym aspektem – nekromancją. Król wiedział, że jeśli plotki okażą się prawdą, nawet świetnie przeszkoleni agenci korony nie dadzą sobie rady z potęgą Alistera von Tiele. Dlatego dyskretnie zwrócił się o pomoc do Kapituły Czarodziejów, lecz ta nie zamierzała mieszać się w sprawy polityczne, zwłaszcza bez twardych dowodów. 

Korespondujący z nim sędziwy czarodziej Cosimo Malaspina, dał jednak królowi nietypową radę: “Zatrudnij wiedźminów, miłościwy panie”. Zaproponował nawet konkretnych kandydatów – siódemkę zabójców potworów, którymi dowodził już wtedy słynny na cały kontynent Kruk. Król skorzystał z rady i osobiście skontaktował się z wiedźminami.

Próba przeprowadzenia śledztwa i przejęcia kontroli nad zamkiem zamieniła się w krwawą rzeź. Von Tiele okazał się potężnym adeptem magii, a podziemia zamku pełne były wynaturzonych stworzeń, powstałych dzięki plugawym eksperymentom. Zginęło wielu dzielnych żołnierzy i tylko dzięki obecności wiedźminów udało się zabić nekromantę i położyć kres jego odrażającym praktykom – których nie szczędził nawet najbliższej rodzinie. Zarówno żona hrabiego, Róża, i małe, nienazwane jeszcze dziecko zmarły podczas przerwanego przez łowców potworów bluźnierczego rytuału.

Gdy zamek oczyszczono ze zła, król postanowił przekazać go Krukowi i jego grupie. Widział bowiem, że profesja łowców potworów zasługuje na uznanie, a oni sami – na siedzibę cechową. Tak właśnie powstało Kaer Tiele, dom wiedźminów ze Szkoły Wilka. Wybrana przez Kruka nazwa miała na zawsze przypominać o potworze, jakim był Alister von Tiele. Wkrótce rozpoczęto tam szkolenia, których zwieńczeniem była Próba Traw nadzorowana przez Cosimo Malaspinę. Stary mag uznał, że skoro dzięki niemu wiedźmini zyskali szacunek w oczach króla, to sam powinien teraz dopilnować, by adepci Kaer Tiele również zasługiwali na tę łaskę.

Od tego wydarzenia nastał okres niesamowitej prosperity dla Cechu Wilka. W przeciwieństwie do cieszących się ponurą sławą Żmij czy samotnych Gryfów, Wilki zyskały sobie szacunek i zaufanie mieszkańców Temerii.  Wiedźmini tego cechu otrzymali wiele przywilejów w granicach królestwa, a ludzie sami posyłali swoje dzieci do Kaer Tiele by uczyły się fachu zabójców potworów.

Lata mijały, a z założycielskiej siódemki pozostało tylko czterech mistrzów: Kruk, który objął tytuł Wielkiego Mistrza Szkoły Wilka; Svar z Novigradu, nauczyciel szermierki; Gregor z Dorian, specjalista od wiedźmińskich Znaków; oraz Meinard z Metinny, który asystował Malaspinie przy Próbach Traw. Wszyscy oni stali za szkoleniem kolejnych pokoleń adeptów.

Dziesięć lat po założeniu szkoły doszło do tragedii – podczas, zdawałoby się, rutynowego polowania Kruk został zabity przez mantikorę. Władzę w Kaer Tiele przejął Svar, który podczas swoich rządów jeszcze bardziej zacieśnił polityczne więzi pomiędzy Szkołą Wilka i Koroną. Wynikiem tego są sporadyczne odwiedziny Niebieskich Pasów, temerskich sił specjalnych, które na mocy układu między Wielkim Mistrzem a królem mają prawo rekrutować nowych żołnierzy spośród adeptów. Nie wszystkim wiedźminom jest to w smak, jednak nikt nie sprzeciwił się otwarcie woli Wielkiego Mistrza. Koniec końców, był on najbliższym przyjacielem legendarnego Kruka. Nikt nie wątpił, że zrobi wszystko, by Kaer Tiele dalej prosperowało.

Piotr Kucharski